Het beestje zat met de vleugels open, hopende zo te kunnen opwarmen in het schaarse zonlicht. Bij het naderen deed het instinctief de vleugels dicht en dan zag ik het arme beestje echt rillen. Na enkele foto's te hebben genomen heb ik het maar met rust gelaten.
De laatste foto is niet gecropt en geeft een indicatie van de grootst mogelijke vergroting (1:1) van de Sigma 180mm macrolens.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten