Sperwer (1)

Soms heb je tegenslag dan weer een meevaller. Zo gaat dat in het leven. Gisteren de ganse namiddag tijd gehad om te fotograferen en wat gebeurt? Zo regelmatig als de zon in de voormiddag door de wolken priemde, zo moeilijk had ze het de rest van de dag om het grijs te verdringen.

Soms laat ik me gewoon leiden door de ingave van het moment. Na een teleurstellend bezoek aan een natuurgebied enkele gemeenten verderop kwam ik op de terugweg aan een splitsing waarvan de andere weg me onbekend was. Waarom niet eens die kant op en we zien dan wel, dacht ik. Uiteindelijk tussen wat onduidelijke industrie door kwam ik aan de oever van de Schelde terecht. Net toen ik de wagen wou parkeren zag ik deze sperwer zitten.

De verdomd zware fototas lag op de achterbank en het leek wel een uur te duren eer ik ze vooraan bij mij had. Dan gauw-gauw de breedhoek eraf en de 70-200 f/2.8 met 2x teleconverter er op gezet. Weer een uur verder. Zo leek het althans. Maar de sperwer had geduld. Waarom, dat bleek een paar minuten later.

De eerste foto's die ik maakte zijn onscherp. Laat de aanleiding maar de emotie van het moment zijn. Toen vloog hij op om twee meter verder in een boom post te vatten.
Aarzelend en de grond onder zich in het oog houdend liet zij zich zakken naar een lager gedeelte van de boom.

Verdorie, twee maal een slechte achtergrond. Maar ik had hem eindelijk, "mijn" sperwer.
Wat er daarna gebeurde? Je zal af en toe deze week het fotoblog moeten bekijken!